Z przygodą na ty

Jako się rzekło! Dżemik dotarł do miasta włókniarzy!
[Brak obrazka tinypic]

Cóż, mimo że 22.30 to trzeba było odpowiedni i klimat załapać!
[Brak obrazka tinypic]

Posiłkując się...
[Brak obrazka tinypic]

Ciąg dalszy przygody, jutro!!!

No Panowie, jestem pod wrażeniem. Nawet mając w myślach szlak na Rysy nie zapominacie o swoich korzeniach (czyt. o Samochodziku). BRAWO!!
Koszulki spakowane?

Ja już jestem spakowany . Niedługo wyjeżdżam.

TomaszK pisze:Ja już jestem spakowany . Niedługo wyjeżdżam.

Juz pojutrze TomaszKu na Rysy!! o

Taka ciekawostka za teleexpresem

http://online.wsj.com/articles/great-lakes-around-the-world-1405509454

zobaczcie jak ładnie nazwali nasze Morskie Oko.

Pozdrowienia spod Giewontu! Jak tu pieknie! 😊

johny pisze:Pozdrowienia spod Giewontu! Jak tu pieknie! 😊

johny, tam zawsze jest pięknie, szkoda, że dopiero w tym roku udało Ci się wyrwać.
Ale nic straconego, jeśli zrobią linię kolejową do przyszłego roku, to pewnie się wybierzemy my też.

Zlot Tatrzański zaliczył dzisiaj Dolinę Strążyską (ze mną) i Strbske Pleso (beze mnie). Trochę ich zlało, ale są pełni optymizmu przed jutrzejszym wejściem na Rysy.

Trochę mnie nie było, a tu tyle się dzieje

Już wracają, a chyba było ciężko, bo niedaleko działy się straszne rzeczy

http://wiadomosci.onet.pl/swiat/slowacja-dolina-vratna-zostala-odcieta-od-swiata/0pdsb

Ale zniszczenia.....!! Nieprawdopodobne!

TomaszK pisze:Już wracają, a chyba było ciężko, bo niedaleko działy się straszne rzeczy http://wiadomosci.onet.pl/swiat/slowacj ... iata/0pdsb

Już wróciliśmy. Niesamowite te zdjęcia, aż mnie ciarki przeszły.
Ekipa Tatrzańska III już po mini-zlocie. Wszyscy cali i zdrowi powrócili do domów. Przygoda była fantastyczna, do Rysów nie dotarliśmy, zabrakło 249 metrów. Deszcz, wiatr i mgła uniemożliwiła wejście na dach Polski. Ale będzie pretekst by tam wrócić!
Dzieki TomaszKu za przyjęcie nas w swoim gościnnym domku oraz za spacer Doliną Strążyską.
Dzieki johny, dzieki Konfiturku za przyjęcie zaproszenia na wędrówkę po polskich i słowackich szlakach.
Dzięki również naszym towarzyszącym Gracjom za wytrwałość w dążeniu do celu!

Czesio1 pisze:do Rysów nie dotarliśmy, zabrakło 249 metrów. Deszcz, wiatr i mgła uniemożliwiła wejście na dach Polski.

Czesio, i dobrze, bo lepiej wcześniej zrezygnować niż później żałować. Mój kolega, ze względu na warunki atmosferyczne, zrezygnował z pierwszego wejścia na szczyt w Apolobambie a i tak pojechał tam później i wlazł A do Zako, bliżej.

PawelK pisze: Czesio, i dobrze, bo lepiej wcześniej zrezygnować niż później żałować. Mój kolega, ze względu na warunki atmosferyczne, zrezygnował z pierwszego wejścia na szczyt w Apolobambie a i tak pojechał tam później i wlazł A do Zako, bliżej.

Słusznie, co się odwlecze to nie uciecze.
A tu jedna z dzisiejszych fotek gdy ruszyliśmy w drogę powrotną:

No i dzięki Bogu, że już jesteście. A co do powrotu za rok, to jakbyście planowali podjechać kolejką na Łomnicę, to ja się piszę. To nawet wyżej niż Rysy, a miejsce jak sprawdzałem w internecie, jest niesamowite.

TomaszK pisze:No i dzięki Bogu, że już jesteście. A co do powrotu za rok, to jakbyście planowali podjechać kolejką na Łomnicę, to ja się piszę. To nawet wyżej niż Rysy, a miejsce jak sprawdzałem w internecie, jest niesamowite.

To jesteśmy umówieni TomaszKu

I kolejna smutna wiadomość:

http://wiadomosci.onet.pl/swiat/cialo-polskiego-turysty-znalezione-na-slowacji-porazil-go-piorun/y5mhs

Gwoli ścisłości, Konfiturek jest w połowie drogi do domu! Właśnie teraz atakuje ze mną chmiel!
No to coś od nas!

[Brak obrazka tinypic]

johny pisze:Gwoli ścisłości, Konfiturek jest w połowie drogi do domu! Właśnie teraz atakuje ze mną chmiel!

Oj faktycznie, zapomniałem, że Konfiturek dopiero do Łodziowni dotarł.

Dzemik juz w drodze z Torunia do Gdanska!

Około 17:00 dotarłem do Gdańskowa. Dziękuję wszystkim za wspaniałą atmosferę. Aura zadbała o to, byśmy spotkali się tam ponownie i zmierzyli z własnymi słabościami. Mam nadzieję, że nastąpi to wkrótce.



Jako, że wszystkim opatrzyły się już nasze (poczciwe, bądź co bądź) facjaty, na razie jedno foto lepsiejszej połówki zlotowiczów.



Pozdrowienia z nizinnego Gdańskowa!

EDIT: Z dniem dzisiejszym moja poczciwa foto-maszyna odchodzi na zasłużoną emeryturę ze stanem licznika ponad 30 tys. klatek. Tyle klapnięć minęło, odkąd spotkaliśmy się na zlocie we Fromborku, kiedy to po raz pierwszy ruszyłem z nią po przygodę. Ależ ten czas leci...

O, trzy Gracje, jak to Jacek mówi.

Konfiturek pisze:Około 17:00 dotarłem do Gdańskowa. Dziękuję wszystkim za wspaniałą atmosferę. Aura zadbała o to, byśmy spotkali się tam ponownie i zmierzyli z własnymi słabościami. Mam nadzieję, że nastąpi to wkrótce.

Super, że i Ty dotarłeś szczęśliwie do swojej bazy wypadowej. Ja myślę, że koniecznie musimy dokonać tego czego nam się nie udało uczynić czyli wdrapać na dach Polski.

Konfiturek pisze: EDIT: Z dniem dzisiejszym moja poczciwa foto-maszyna odchodzi na zasłużoną emeryturę ze stanem licznika ponad 30 tys. klatek. Tyle klapnięć minęło, odkąd spotkaliśmy się na zlocie we Fromborku, kiedy to po raz pierwszy ruszyłem z nią po przygodę. Ależ ten czas leci...

Oj Konfiturku, tak genialne zdjęcia robi ten "dziadek" Nikon, że chyba za wcześnie na emeryturę?

Tu moje 3 zdjęcia z tel.

Dziewczyny (podobne do konfiturkowego ) - miejsce Strbskie Pleso
[Brak obrazka tinypic]

Mistrz w akcji, miejsce j.w.
[Brak obrazka tinypic]

W drodze... Kocham te widoki bezwarunkowo.
[Brak obrazka tinypic]

A to widok jaki mieliśmy z okna Chaty pod Rysmi!
[Brak obrazka tinypic]

Miły, prawda?

Bardzo fajna relacja, od razu chce się tam być. Szkoda, że moje plany na ten czas były inne.

van de loro pisze:Bardzo fajna relacja, od razu chce się tam być. Szkoda, że moje plany na ten czas były inne.

Drogi VdL, relacja dopiero się wykluwa ale na pewno pojawi się na forum.

Ależ pięknie w tych Tatrach........... Ze zdjeć emanuje cisza i zapach mokrych drzew........ Naprawdę cudownie!

O tak, są wspaniałe. Musisz je odwiedzić.

To jedno z tych miejsc, gdzie człowiek nabiera pokory do potęgi przyrody. Jako świeżo upieczony taternik potwierdzam, że potrafią przestraszyć i fascynować zarazem. Będąc tam na miejscu, kiedy wieje wiatr, a człowiek przemieszcza się po wąskiej skalnej półce, różne myśli chodzą po głowie. Ale coś sprawia, że ciągle chce się tam wracać.

"Wyjście z Mordoru", czyli "johny opuszcza strefę mroku"

Pieknie napisane!